کنترل شیمیایی و مکانیکی علف های هرز سویا (Glycin max L)

اثر غلظت­ های مختلف دو علف­کش ترفلان و پرسوئیت و وجین بر کنترل علف­ های ‌هرز، عملکرد و اجزای عملکرد سویا با اجرای آزمایشی به‌صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در زمین کشاورزی روستای قراول حاجی از توابع شهرستان کلاله استان گلستان در سال 1393 بررسی شد. تیمارها شامل کاشت سویا تحت شرایط وجین، عدم وجین و کاربرد علف­ کش‌های پرسوئیت و ترفلان به­ صورت 100% ترفلان؛ 75% ترفلان +25% پرسوئیت؛ 50% ترفلان + 50% پرسوئیت؛ 25% ترفلان + 75% پرسوئیت؛ 100% پرسوئیت؛ 100% پرسوئیت+ 25% ترفلان؛ 25% پرسوئیت + 100% ترفلان؛ 100% پرسوئیت + 50% ترفلان و 50% پرسوئیت + 100% ترفلان بودند. تراکم هر علف هرز، تراکم کل و درصد بازدارندگی آنها اندازه­ گیری شد. نتایج نشان داد که اثر کنترل شیمیایی و وجین بر کلیه صفات مورد بررسی به‌جز تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، محتوی کلروفیل a و کل، معنی‌دار بود. بیشترین میزان سطح برگ، ارتفاع بوته، تعداد غلاف‌ در بوته، وزن خشک اندام‌های هوایی، تعداد دانه در بوته و وزن دانه در بوته به‌ترتیب در تیمار 100% پرسوئیت (238.67 سانتی‌متر مربع)، تیمار وجین (57.69 سانتی‌مترمربع)، دو تیمار وجین (33.1) و 25% پرسوئیت + 100% ترفلان (28.3)، دو تیمار وجین (163.92 گرم) و 100% پرسوئیت (163.70 گرم)، وجین (67.10 دانه در بوته) و دو تیمار وجین و 100% پرسوئیت + 50% ترفلان ( 10.27 گرم در بوته) مشاهده شد. بیشترین میزان عملکرد دانه، با مقدار 2383 کیلوگرم در هکتار، مربوط به تیمار وجین بود. در میان تیمارهای علف­ کش، بیشترین درصد کنترل علف‌های‌هرز مربوط به هر دو تیمار ترکیبی افزایشی 100% پرسوئیت + 25% ترفلان (72.86) و 50% پرسوئیت + 100% ترفلان (75.19) بودند. بر اساس نتایج حاصل، بیشترین میزان محتوی پروتئین و کلروفیل b سویا به تیمار وجین تعلق داشت. هم‌چنین، بیشترین و کمترین محتوی فنل‌کل و پروتئین از تیمار 100% ترفلان به‌دست آمدند. اگرچه تیمارهای افزایشی فوق، علف‌های‌هرز بیشتری را کنترل نمودند اما احتمالاً اثرات بازدارندگی بر صفات اجزای عملکرد داشتند. این امر موجب کاهش عملکرد سویا نسبت به برخی تیمارهای جایگزینی و وجین شد.